Vrijdag 30 april, 9:00 uur

Het Tjeukemeer is als een spiegel, met de ochtendzon erop een prachtig gezicht. Maar er staat vanmorgen dus werkelijk geen zuchtje wind. Het is half tien als we Lucifer, onze Etap 22, in de thuishaven Oosterzee vertrekklaar hebben. In de verte zien we de windmolens langs de dijk naar Urk met stilstaande wieken staan. We maken ons zorgen dat we tot aan Enkhuizen in de herrie van de motor zitten. Ons eerste evenement met de Etapclub en dan geen wind hebben. Het zal toch niet?

De Margrietsluis bij Lemmer geeft ons, zoals wel vaker, een uur oponthoud, maar ook de wind de gelegenheid om wat aan te wakkeren. Als we het IJsselmeer opvaren staat er een lichte bries en kunnen we de zeilen hijsen. Gelukkig, de motor kan uit!

We lijken de enige Etap te zijn die vanuit het noorden richting de Markerwadden vertrekt. Er komt steeds een beetje meer wind en ook met gemiddeld 3 knopen kom je aan de overkant. Het zicht is matig, het duurt lang voordat we de kerktoren van Enkhuizen in de nevel kunnen ontdekken. Het voelt ook guur aan als het ’s middags zachtjes begint te regenen. Op WhatsApp komt al een afmeldberichtje binnen omdat dit geen weer wordt gevonden om met plezier met de boot op pad te gaan. Eenmaal in Enkhuizen klaart het op en met een bordje warme curry is de kou weer snel vergeten. We liggen in de buitenhaven, in de buurt van de kerk. Het carillon laat regelmatig van zich horen en met een glaasje wijn erbij is het knus aan boord.

Zaterdag 1 mei, 9:00 uur
Vanmorgen begint met zonneschijn in de kuip, dat ziet er al een heel stuk beter uit dan gisterenmiddag. De wind is er ook bijgekomen en het belooft een mooi zeiltocht te worden. We gaan een onbekend stukje nieuw Nederland ontdekken. De Markerwadden stonden al een tijdje op ons verlanglijstje en nu gecombineerd met een Etapweekend dubbel leuk.

Via Whatsapp blijven we op de hoogte van de vorderingen van de andere clubleden. Wie nog een bakje koffie neemt, wie nog wacht op reparatie van de motor etc.

Uit deze hoek moeten dan toch inmiddels ook wel meer Etappers onderweg zijn. We kijken om ons heen, maar de zwerm is nog niet in zicht. Al snel verschijnt de markante vogelkijkhut van de Markerwadden aan de horizon. Het is bij een eerste keer ergens aankomen altijd toch wel even goed kijken. Waar moeten we zijn? Het grote gedeelte verboden gebied dat er volgens de kaart zou zijn is inmiddels opgeheven en de obstructies ook, dat is weer een zorg minder. Op de kaart lijkt de haveningang wat smal en de golfslag inmiddels toch al aardig van formaat. Dan komt de veerboot de havenmonding uit en draaien wij erna in. Het valt allemaal reuze mee.

De haven ligt er rond 11.00 uur nog redelijk verlaten bij, dat zou in de loop van de middag flink veranderen. Gelukkig heeft Cees Crul de langssteiger weten te reserveren voor ons. Aan de steiger liggen al twee Etaps, de Crullevaer en Passie, en wij kunnen met onze 22-voeter mooi aansluiten. De havenmeester van Natuurmonumenten staat al op de steiger als een echte gastheer klaar om de landvasten aan te pakken en vertelt enthousiast over het eiland en zijn werkzaamheden. Dat is nog eens een welkom. Hij doet dat vervolgens bij elke nieuwe aankomst, we telden aan het einde van de middag zo’n 60 boten in de haven. Langzaam maar zeker raakt ‘onze’ steiger gevuld met Etaps. Wij verhalen de boot naar het begin van de steiger om wat ruimte te maken en komen prompt aan de grond te zitten. Met de kiel een stukje omhoog draaien is ook dat zo weer opgelost.

En daar wordt de clubvlag gehesen!

Op de Markerwadden hebben de vogels het voor het zeggen. Alles is er op gericht om het gebied zo aantrekkelijk mogelijk voor ze te maken. De bezoeker mag het bekijken vanaf het wandelpad of vogelkijkhut. We gaan op pad met een select gezelschap en kijken vol verwondering rond. Het is middenin het broedseizoen en er wordt om ons heen stevig gekwetterd, gefloten en gegakt. Zelf maken we al wandelend kennis met een paar van onze clubgenoten. Leuk om nieuwe mensen te leren kennen met een gedeelde hobby. Horen wat anderen met hun boot ondernemen en tips en trucs opsteken. Ook de keuze van Jan Jellema voor een elektrische motor klinkt goed. Heerlijk geen herrie meer onderweg.

De frisse (koude?) wind maakt het op de steiger niet echt aantrekkelijk om te borrelen. Een paar mensen hebben nog wel een beschut plekje gevonden op het terras van het paviljoen. En ook het pannenkoeken bakken kan toch maar het beste binnen in de boot gebeuren. Een leuke uitdaging is het om de Etapeend in stroop uit te voeren. Dat valt nog helemaal niet mee!
De zonsondergang trakteert ons op het einde van de dag nog op een prachtige oranje lucht. Een mooi besluit.

 Zondag 2 mei 6:00 uur
In twee dagen náár de Markerwadden, maar lukt het ons om in één dag terug naar huis te zeilen? We dubben of we via Lelystad of via Enkhuizen zullen gaan. Na een laatste blik op Windfinder besluiten we over Lelystad te gaan. De wind lijkt met voldoende kracht uit de goede hoek te komen. Met nog slaperige ogen zeggen we een paar andere vroege vogels gedag en vertrekken. We zijn tot aan de sluis niet helemaal zeker van ons besluit. Maar dan komt het helemaal goed. Lucifer gaat als een speer. Met ruim 5 knopen hoog aan de wind zijn we zomaar voorbij Urk en zien we de toren van Spannenburg al voor de boeg. Het is ons eerste seizoen met Lucifer en we staan er van te kijken hoe goed ons bootje van bijna 50 jaar oud reageert op alle windrichtingen. Op WhatsApp komen ook de berichten van anderen binnen, over heerlijke tulbanden, opkruisend doorwaaien en melkmeisjes. Voordat we het weten liggen wij weer in de Margrietsluis en zijn we tot onze verrassing al om 16:00 uur weer thuis. We hebben genoten!

Piet & Ester
Lucifer