Door Robert Jan van der Esch
Sinds vorig jaar trotse eigenaar van een opknap Etap 22 genaamd Symbiont na jaren open zeilboten en jollen te hebben gezeild en meteen lid geworden van de Etapclub. Ik besloot dit jaar eens mee te doen aan een meerdaags zeilevenement waarbij vooral het grote open water lonkte als contrast met de Limburgse Maasplassen. De keus viel op “Waar de wind ons voert” avontuurlijk en verrassend. De tocht van 2x 4 dagen op de buitenboord motor van en naar vertrekpunt werd ingeruild voor wegtransport al moest zowel de kiel als de trailer op elkaar aangepast worden om de kiel tussen de binnenliggers van de trailer te kunnen manoeuvreren ( kielboottrailer met 4 halve assen) .
Op vrijdag 11 juni arriveerden we in Huizen ,thuishaven van de Crullevaer Etap 21i en werden vlot ingekraand. Zaterdag staken de Crullevaer (Cees) en de Symbiont (Robert Jan en Jelle) van wal , de overige deelnemers de Mosi o Tunia Etap 28i (Hans en Henny) , Luna Etap 30i ( Anton en Monique) en de Joint Venture Etap 22 (Marcelle) zouden we in Lelystad Batavia haven ontmoeten. Het liep wat anders....Nadat we op de motor vanuit Huizen westwaarts voeren tot boei 11 om eindelijk het zeil te kunnen hijsen om noordwaarts te gaan scheurde het grootzeil van de Symbiont over de volle breedte ter hoogte van de zaling. Doorzeilen op alleen genua was geen optie dus terug naar Huizen. Mijn vrouw was zo vriendelijk vanuit Limburg het reserve grootzeil te komen bezorgen, maar Lelystad zat er die dag voor ons niet meer in.
Het reisdoel voor zondag waren de Markerwadden
Vanwege het ontbreken van wind grotendeels op de motor afgelegd waar we om 14:00 voor anker gingen. De Joint Venture hebben we helaas nooit ontmoet omdat deze wegens werk huiswaarts naar Marken moest keren maar de overige drie arriveerden in de loop van de dag in de kom waar we allen aan de langssteiger konden afmeren. Een gezellige “Cob” BBQ op het paviljoen terras sloot de dag passend af. De Markerwadden is een prachtig kunstmatig opgeworpen eilandgroep ter bescherming van de achterliggende dijk en wordt beheerd door Natuurmonumenten. Het verblijf is primitief ( geen drinkwater/ stroomafsluiting) Maar wordt ruimschoots gecompenseerd door de prachtige natuur ( meer dan 100 vogelsoorten inmiddels gespot) waarvan we door een ochtendwandeling fantastisch hebben genoten. Zo was recent een duin door een storm afgeslagen; binnen een week hadden 30 oeverzwaluwen hun nesten in de stijle duinwand gegraven!
’s Middags via de sluizen van Lelystad naar Urk gevaren; door motorpech vlak voor de sluis misten we de aansluiting bij de groep zodat we een “sluisje” later geschut werden. De wind kwam gelukkig op en in ons enthousiasme hadden we iets te lang west gevaren ( we hadden bijna in Enkhuizen koffie kunnen drinken) ; pal oost konden we al surfend toch de haven van Urk bereiken waar voor ons inmiddels een plaatsje gereserveerd was en de toiletcode op de groepsacties gepubliceerd. Het lokale vertier bestond uit het rondjes fietsen op de kade; bakboord is rood, stuurboord is groen: in Urk is altijd wat te doen! Als je in Urk bent eet je vis dus zo gezegd zo gedaan,later op de avond tijdens de palaver op een terras werd besloten om naar Vollenhove te gaan.
De wind liet ons dinsdag wat in de steek;
door het continue zoeken naar wind ontstond een soort steekspel. Na de Ketelbrug en het Ketelmeer verkozen de Crullevaer en de Symbiont de route Zwarte water te volgen; helaas bleken we niet onder de brug door te kunnen en was de diepte ook wisselvallig; de Symbiont heeft zich door een welwillende antieke sleepboot moeten laten vlot trekken. Dus terug naar Schokkerland om alsnog het laterale kanaal te kiezen. De Kadoelerbrug was tot 19:00 bediend maar dat haalden we ruimschoots want om 19:00 konden we alsnog in Vollenhove afmeren. De lokale Vietnamees had een topdag en wij een volle koelbox omdat het oog groter bleek dan de maag!
De keuze voor Vollenhove was niet willekeurig : op loopafstand bevindt zich het Waterloopbos, een gebied dat Rijkswaterstaat in de vijftigerjaren had aangekocht voor het doen van waterloopkundige proeven bij een schaal van 1:20. Hier zijn vele modellen aangelegd van de Deltawerken, Uitbreiding pieren IJmuiden, Rotterdamse haven, Maasvlakte en vele buitenlandse havens o.a . Dubai om via modellen te bepalen wat de effecten van golfslag, stroming waren op bv zandverplaatsing etc.
Waterstaat heeft het gebied in de jaren 90 verlaten en aan de natuur overgegeven waardoor een prachtig bos is ontstaan rondom de nog steeds bestaande modellen.
Een aanrader voor de liefhebber.
Het is inmiddels donderdag om terug te gaan naar het grote water;
Cees had geregeld dat de kadoenerbrug om half acht geopend zou worden voor ons; wij hadden ivm het onvoorspelbare gedrag van onze motor besloten om half zeven te vertrekken en lagen prompt om half acht voor de brug, de rest van het gezelschap arriveerde wat later zodat we even voor achten de brug passeerden. Er was inmiddels een leuk windje opgestoken zodat we met 10 km/u richting Schokkerland konden zeilen. Helaas van korte duur maar precies bij de bocht Schokkerland stak de wind opeens sterk op en kwam ons grootzeil naar beneden, het leek alsof de knoop was geslipt er stak nog een krul buiten het blokje binnen de mast...... Verder op alleen genua en grootzeilval gezekerd. Het was verrassend hoe snel we konden lopen alleen op genua. Toch een sluisje later in Lelystad waar we in Lelystad haven afmeerden om nog een laatste glimp van de steigerborrel mee te kunnen maken. De gezamenlijke maaltijd met Henk als gezellige aanvulling van het gezelschap in het restaurant van de haven was een leuke afsluiting voor ons.
Het plan om de mast te strijken en daarmee de val te “redden” werd doorkruist door de regen; gekozen werd om een rif te leggen en de spinakerval te gebruiken voor het grootzeil , dit bleek met wat kunstgrepen te werken. Na afscheid van de groep te hebben genomen konden we met de noorderwind met grootzeil en spinaker met een vaartje van 12 km/u richting Pampus.
Eenmaal bij de vaargeul naar Gooimeer viel de wind weg en draaide pal oost dus toch maar op de wispelturige motor terug naar Huizen. Na de Hollandse brug wat onduidelijkheid over de vaargeul en prompt vastgelopen. wederom een vriendelijke passant die ons heeft vlotgetrokken!
In Huizen als passant overnacht en de volgende dag keurig om 10:00 op de trailer gezet. De overige deelnemers zijn naar Marken vertrokken waar zij door Marcelle nog een rondleiding op Marken hebben mogen meemaken. De toiletcode voor Marken C2678Y was voor ons niet van veel nut. Zondag is ieder zijns weegs gegaan en behouden thuis gekomen.
Het was voor mij een zeer leerzame week en we hebben volop genoten, dank aan Cees als coördinator en begeleider en dank aan de anderen als prettig gezelschap.