Omdat dit mijn maiden voyage is èn op een zeilboot èn met de Etapclub kreeg ik het eervolle verzoek een verslag van de Krasse Knarren tocht 2023 te maken. Ik zal mijzelf eerst even voorstellen: mijn naam is Amy, ik ben 24 jaar en ik ben als opstapper meegegaan op de Belloujo III van Joris.
Onze tocht begon op woensdag 6 september, toen wij vanuit Loosdrecht de Vecht afzakkend naar het Markermeer aldaar onze zeilen hebben kunnen hijsen. Voor mijn eerste keer ging dit best goed geloof ik! De wind was zwak maar na het een lang stuk onder zeil toch maar de motor bijgezet om uiteindelijk af te meren in de vluchthaven Oostvaardersdijk waar wij onze eerste compagnons ontmoetten, Peter en Jolanda van de Bornia. De dag moest natuurlijk afgesloten worden met een eerste duik ; voor het koken moesten we zout en peper lenen van de buren en na de maaltijd zat onze eerste dag erop.
Dag twee begon rustig toen we rond tienen koers zetten richting Enkhuizen. Het water was kalm en de wind stond goed. Het lukte ons zelfs om tijdens het eerste deel van onze tocht met de genaker te zeilen. Na de lunch zwakte de wind wat af en bereikten we uiteindelijk de Compagnieshaven. Ik weet niet hoe of waarom maar er waren nul specerijen te vinden op de boot, dus mijn eerste taak was een tocht naar de Albert Heijn om wat essentiële zaken in te kopen. Toen ik terug kwam waren de eerste andere deelnemers van de Krasse Knarren tocht al binnen gedruppeld. 's Avonds tijdens mijn eerste palaver werden we welkom geheten door Peter en werd ik gevraagd dit verslag te schrijven om mijn beleving van de tocht te kunnen delen. Mijn eerste indruk is dat een zeiltocht eigenlijk gewoon kamperen op het water is. ‘s Ochtends in de rij voor verse broodjes en ‘s avonds loopt iedereen met de toilettas naar het sanitair.
Nu de meeste boten waren gearriveerd konden wij op dag drie de tocht vervolgen naar Makkum. De wind was zwak maar met de genaker hebben we het tot Workum kunnen redden voordat we de zeilen moesten strijken vanwege de hitte en groene vliegjes die de hele boot bekleedden. Elke dag zeilen was weer een nieuw avontuur. Helaas moest de Joint Venture ter hoogte van Stavoren rechtsomkeert maken terug naar Marken vanwege ziekte. In Makkum werden we warm onthaald door Koen en Ria van de Sama. Kibbeling voor het avondeten en een rondje door het stadje, zorgden voor een perfecte zomerdag.
Eindelijk naar het zout! Zaterdag ochtend was het zover: de Waddenzee op. In een konvooi van boten voeren wij naar de sluizen van Kornwerderzand. De avond van te voren had ik "les" gekregen in stromingen en hoe die het varen beïnvloeden. Gelukkig hadden we al een paar sluizen gehad en lukte het ons zonder problemen om door de sluis te komen. Wederom een heerlijk warme dag, maar er stond echter geen zuchtje wind. Toch is het ons gelukt om langzaam maar zeker Harlingen te bereiken. De keus werd gemaakt om achter de brug in de Noorderhaven te gaan liggen. En we werden verblijd met de aankomst van onze wereldreizigers, Wim en Mathilde van de Lonely Planet. ‘s Avonds was het een druk palaver op de kade waar we heerlijk hebben genoten van een kopje koffie en een tompouce (van de Hema natuurlijk). Er was voor de volgende dag mist voorspeld dus er werd uiteindelijk besloten om 's ochtends het weerbericht van de Brandaris af te wachten om te kijken of we zouden blijven of toch zeil zouden zetten naar Vlieland.
De wekker maakte ons om 7 uur wakker zodat we naar het bericht van de Brandaris konden luisteren, en ja hoor, het zicht zou goed genoeg zijn! Ik heb me gelijk weer omgedraaid omdat we toch pas om 9 uur door de brug konden. Voor het eerst tijdens deze tocht maakte ik ook golven mee, niet zo zeer van de wind, maar van de veerboten die langs voeren. We kwamen met een heerlijk zonnetje op Vlieland aan en hebben zelfs nog een duik genomen in de haven om af te koelen. Dit was mijn eerste keer op Vlieland dus na een lekkere wandeling over het strand stelde ik voor om het palaver samen met de zonsondergang te combineren. Joris en ik hadden eerder besloten dat we de volgende dag weer zouden vertrekken omdat we een deadline hadden om weer thuis te zijn. Na nogmaals een les in stromingen, hoog- en laagwater en windrichtingen, was ik er klaar voor om de volgende dag aan mijn eerste ‘echte’ dag zeilen te beginnen.
Op onze laatste ochtend met de Krasse Knarren hebben we een strandwandeling gemaakt en lekker bij een strandtent genoten van een kop koffie en een stukje taart. Op de terugweg langs het dorp gewandeld en toen moesten we ons alweer klaar maken voor vertrek. Omdat de Belloujo III niet diep steekt hadden we de keuze gemaakt om eerst bovenlangs Richel te gaan en vervolgens via de Vliestroom en Inschot door te steken naar het Molenrak richting Kornwerderzand (als ik het goed onthouden heb ;-) ). Het waaide flink dus gelijk vanuit de haven hebben we een rif in het zeil gezet. De lessen en de ervaring van mijn schipper bewezen zich, we kwamen namelijk precies op het juiste tijdstip bij het ondiepste punt aan en konden met 20 cm onder de kiel de geul door varen. Even spannend was het wel maar zonder enig probleem is het gelukt. Deze zeildag leerde mij ook hoe zwaar het kan zijn om de helmstok vast te houden als je de wind hard in het zeil krijgt. Ook al waren er echt momenten waarop het spannend werd was dit de dag waar ik ‘ja’ tegen het zeilen heb gezegd. Ik heb geluk gehad dat ik heel veel soorten zeildagen in zo’n korte tijd heb mogen meemaken en dat ik een super leraar had die mij de kneepjes heeft laten zien van het zeilen.
Bedankt voor het lezen van mijn deel van deze tocht. Ik wil alle Krasse Knarren bedanken voor de gastvrijheid die ik heb ondervonden. De deelname van acht Etaps aan dit nieuwe evenement bewijst dat er belangstelling voor is. Ik heb het enorm gezellig gehad en ik hoop dat ik jullie snel weer zie op een volgend avontuur!
Zie hier het video verslag ! Video verslag Krasse Knarren