Toen in 1972 de eerste Etap’s 22 de fabriek in België verlieten ontstond al spoedig de behoefde van de schippers om iets samen te ondernemen. In de jaren daarop werden de Etappers door de werf uitgenodigd om met Pinksteren iets te organiseren, waar de Pinksterreunie uit ontstond. De schippers werden jaarlijks door de werf aangeschreven, maar de animator van dit alles was de heer Lebon, verkoop Nederland van ETAP, die de organisatie ervan op zijn schouders nam.
Die saamhorigheid bleef zo in stand tot omstreeks 1980. Het merk was tot bloei gekomen, nieuwe types liepen van de band en de fabriek was genoodzaakt dit soort buitenactiviteiten af te stoten. Wel moet gezegd worden dat zij de reünie en de club altijd bleven steunen met prijzen en men leefde met ons mee. Toen bij de reünie van 1980 bekend werd dat de oude situatie niet meer kon worden gecontinueerd, nam Loek Londo tijdens de gezamenlijk maaltijd in Enkhuizen het woord en sprak de legendarische woorden:
‘MAAR DIT KUNNEN WE TOCH OOK ZELF VOORTZETTEN’
Daarna kwam alles in een stroomversnelling. Diverse commissies werden benoemd en dit alles mondde uit in de oprichting van de club in 1982. Uit bijgaande kopie van de eerste bladzijde van de oprichting willen we toch enkele namen noemen. De heer W. Stegenga, mevrouw J. de Wit, de heer van Berge Henegouwen trokken de kar. Maar veel meer leden staken heel veel tijd in de club. Aardig nog even te vermelden dat Victor Budde in de stukken al werd genoemd en nog steeds met plezier deelneemt aan de activiteiten.
De organisatie werd breed opgezet, regio’s noord, midden en zuid werden met regiocommissarissen geformeerd. Maar dit bleek toch niet zo goed te werken. Te veel en dan relatief te weinig deelnemers. Uiteindelijk bleek dat dit alles te veel van het goede was. De leden waren gesteld op voorlopig één evenement, maar bovenal stelden zij zeer veel prijs op het clubblad dat van af 1985 tot en met 2005 onder redactie heeft gestaan van Jan van den Brink.
Uit bijgaande kopie blijkt dat op 7 mei 1985 een nieuwe start werd gemaakt wat voor de toenmalige voorzitter en secretaris een baan voor het ‘leven’ bleek te zijn. De club kreeg bekendheid, het ledental steeg naar 140 en veel kwam tot stand. In de eerste jaren van 2000 werd met de nieuwe eeuw het bestuur overgedragen aan nieuwe jonge mensen met het resultaat wat er nu staat: een bloeiende club met meerdere activiteiten in zomer en winter. Ook is, vooral dank wij de website en facebook, het ledenaantal gestegen tot meer dan 400 waardoor de club, ondanks dat de Etap werf al een tijd failliet is, levendiger en gezonder is dan ooit.